بغرة

بغرة. [ ب َ رَ / ب َ غ َرَ ] (ع اِ) زمینی که بعد باران کارند و بهمان نمی سبز گردد. (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به الجماهر ص 25 و تذکره ٔ داود ضریر انطاکی ص 82 و الاوراق ص 277 شود. || و له بغرة من العطاء لاتغیض ؛ یعنی او دائم العطاء است . (منتهی الارب ).