بفارلغتنامه دهخدابفار. [ ب َ ] (اِ) چوبکی باشد که کفش دوزان مابین کفش و قالب گذارند و درودگران بوقت شکافتن چوب بر رخنه ٔ آن نهند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) (صحاح الفرس ). و رجوع به بغاز و بفاز شود.
