بقاقةلغتنامه دهخدابقاقة. [ ب َ ق َ ] (ع اِ) مرد بسیارگوی ، تاء برای مبالغه است . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). || واحد بقاق . یعنی : یک مرغ بسیارآواز. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ). و رجوع به بقاق شود.
