بقا یافتن
لغت‌نامه دهخدا
بقا یافتن . [ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) به یافتن . افلاح . (زوزنی ) :
گر خردمندبقا یافتی از سفله جهان
همه عیبش هنرستی سوی دانا ببقاش .
فانی نشود هرچه کان بقا یافت
زیرا که بقا علت فنا نیست .
گر خردمندبقا یافتی از سفله جهان
همه عیبش هنرستی سوی دانا ببقاش .
ناصرخسرو.
فانی نشود هرچه کان بقا یافت
زیرا که بقا علت فنا نیست .
ناصرخسرو.
