بقعان
لغت‌نامه دهخدا
بقعان . [ ب ُ ] (ع اِ) غلامان زنگی و خدمتکاران . (ناظم الاطباء). بندگان . (از اقرب الموارد).
- بقعان الشام ؛ خادمان و بندگان اهل شام بجهت سپیدی و سرخی آنها و یا برای آنکه از روم و از حبش اند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). بقعان اهل شام . خادمان اهل شام . (مهذب الاسماء).
- بقعان الشام ؛ خادمان و بندگان اهل شام بجهت سپیدی و سرخی آنها و یا برای آنکه از روم و از حبش اند. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). بقعان اهل شام . خادمان اهل شام . (مهذب الاسماء).
