بقیلةلغتنامه دهخدابقیلة. [ ب َ ل َ ] (ع ص ) تره زار و زمین سبزه ناک ، یقال : ارض بقیلة. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). و رجوع به بقاله و بقلة و بقیل شود.
