بلابالالغتنامه دهخدابلابالا. [ ب َ ] (ص مرکب ) با قامت فتنه انگیز. که بالایی فتنه انگیز دارد. با بالای بلا و فتنه ساز. || از اسماء معشوق است . (آنندراج ).
