بلابه

بلابه . [ ب ِ ب َ / ب ِ ] (ق مرکب ) (از: ب + لابه ) بتضرع و چاپلوسی . (از برهان ). عجز و تضرع ، چه لابه به حذف باء به معنی عجز و انکسار است . (از آنندراج ) (از انجمن آرا) :
بلابه گفتمش ای روز من چو زلف تو تار.

(آنندراج ).