بلاخورده

بلاخورده . [ ب َ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مصیبت رسیده . محنت رسیده . به بلا مبتلی . || نفرینی است . (یادداشت مرحوم دهخدا).