بلاخیةلغتنامه دهخدابلاخیة.[ ب ُ خی ی َ ] (ع ص ، اِ) زن بزرگ شریف النسب . (منتهی الارب ). زن پردل و باجرأت بر فجور، و گویند زن شریف در میان قوم خود. (از ذیل اقرب الموارد از قاموس ).
