بلادیده

بلادیده . [ ب َ دی دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) رنج دیده . (فرهنگ فارسی معین ). آزارکشیده :
بدان تا چو کشتی بدرد ز هم
بلادیدگان را کشد در شکم .

نظامی .

|| دچارمصیبت شده . (فرهنگ فارسی معین ).