بلازدهلغتنامه دهخدابلازده . [ ب َ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مبتلی به رنج . (فرهنگ فارسی معین ). || دچار مصیبت . (فرهنگ فارسی معین ). مصیبت زده و آفت رسیده . (آنندراج ). || بدبخت . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ).
