بلاللغتنامه دهخدابلال . [ ب َ ] (ع اِ) آب . (منتهی الارب ). ماء. (اقرب الموارد): فی سقائک بلال ؛ در مشک تو آب است . (از منتهی الارب ). بِلال یا بُلال . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). و رجوع به دو صورت مذکور شود.
