بلاهةلغتنامه دهخدابلاهة. [ ب َ هََ ] (ع مص ) ابله شدن . (از منتهی الارب ). ضعیف شدن عقل و خرد. (از اقرب الموارد). بَلَه . و رجوع به بله شود. || درماندن از حجت ؛ بله عن حجته . (از منتهی الارب ).
