بلاکث

بلاکث . [ ب َ ک ِ ] (اِخ ) نام موضعی است و بدون الف و لام بکار رود. (از منتهی الارب ). گویند بلاکث وبرمة «عرضی » است عظیم از مدینه ، و بلاکث در نزدیکی برمه قرار دارد. و برخی گویند بلاکث «قاره ٔ» عظیمی است در بالای ذی المروة. (از معجم البلدان ) (از مراصد).