بلتعةلغتنامه دهخدابلتعة. [ ب َ ت َ ع َ ] (ع ص ) تأنیث بلتع، زن زبان دراز بسیارگوی . (منتهی الارب ). زن حاذق و ماهر در هر چیزی ،و گویند زن سلیطه ٔ ناسزاگوی پرحرف . (از ذیل اقرب الموارد از قاموس ). بَلَنتعة. و رجوع به بلنتعة شود.
