بلخیه

بلخیه . [ ب َ ی َ / ی ِ ] (اِ) مرضی است که آن را آبله ٔ فرنگ وآتشک نیز گویند، چون در بلخ ظهور کرد منسوب بدانجا شد. (آنندراج ) :
بلخیه ترا چو عارض آمد ناگاه
رنج و المت به جان و دل یابد راه .

یوسفی طبیب (از آنندراج ).