بلدحةلغتنامه دهخدابلدحة. [ ب َ دَ ح َ ] (ع مص ) خویشتن را بر زمین زدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || ایفای وعده نکردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بلطحة. و رجوع به بلطحة شود.
