بلق

بلق . [ ب ُ ل ُ ] (اِ صوت ) آوازی که از افکندن جسمی در آب برآید. آوازو صوت آب در هنگام انداختن کلوخ در آن :
او ز بانگ آب پر می تا عنق
نشنود بیگانه جز بانگ بلق .

مولوی .