بلندی گرای

بلندی گرای . [ ب ُ ل َ گ َ / گ ِ ](نف مرکب ) بلندی گراینده . بلندگرای . آنکه گرایش و میلان او به بلندی و رفعت باشد. (آنندراج ) :
سری کز تو گردد بلندی گرای
به افکندن کس نافتد ز پای .

نظامی .

|| کجی چیزهای بلند و مرتفع. (ناظم الاطباء). و رجوع به بلندگرای شود.