بلوغت

بلوغت . [ ب ُ غ َ ] (از ع ، اِ) رسیدن به حد مردی . رسیدن کودک . (از آنندراج ذیل بلوغ ). بلوغ : هم بدین سبب است که کودک الثغ چون به حد بلوغت رسید، فصیح گردد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
چون به ریش آمد وبلوغت شد
مردم آمیز و مهرجوی بود.

سعدی (از آنندراج ).