بلوقة

بلوقة. [ ب َل ْ لو ق َ / ب ُ ل ْ لو ق َ ] (ع اِ) بیابان و زمین نرم هموار، یا آنکه بجز درخت رخامی ، دیگر نرویاند، یا زمینی که هیچ نرویاند. (منتهی الارب ). مفازه ، یا قطعه زمینی که هیچ نرویاند. (از اقرب الموارد).بلوق . || (اِخ ) موضعی است به ناحیه ٔ بحرین بالای کاظمه و آن به زعم عربان مسکن جنیان است ، و آن را به لفظ جمع «بلائق » نیز آوردند. (منتهی الارب ).