بلیدی
لغتنامه دهخدا
بلیدی . [ ب َ ] (حامص ) بلید بودن . بلادت . کودنی . کورفهمی . دیریابی . و رجوع به بلید و بلادت شود :
فصیح تر کس جائی که او سخن گوید
چنان بود ز بلیدی که خورده باشد بنگ .
فصیح تر کس جائی که او سخن گوید
چنان بود ز بلیدی که خورده باشد بنگ .
فرخی .
