بناکتلغتنامه دهخدابناکت . [ ب َ ک ِ ] (اِخ ) شهرکیست بر لب رود خشرت (به ماوراءالنهر از ناحیت چاچ ) خرم و آبادان . (حدود العالم ). قصبه ایست به فرغانه که آن را بناکث نیز خوانند و سپس نام شاهرخیه بدو دادند. (یادداشت مرحوم دهخدا).
