بناگوشی زدن
لغتنامه دهخدا
بناگوشی زدن . [ ب ُ زَ دَ ] (مص مرکب ) نوعی از ضرب که بر بناگوش زنند مثل سیلی و توانچه بر روی و گردن . (آنندراج ) :
اگر کند بخرام تو ذوق همدوشی
زنند فاختگان سرو را بناگوشی .
اگر کند بخرام تو ذوق همدوشی
زنند فاختگان سرو را بناگوشی .
سلطان علی بیگ رهی (از آنندراج ).