بنده وار

بنده وار. [ ب َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) مثل بنده .مانند بنده و عبد. (فرهنگ فارسی معین ) :
نوشتند پس نامه ای بنده وار
از ایرانیان نزد آن شهریار.

فردوسی .

وز آن پس چو فرمایدم شهریار
بیایم پرستش کنم بنده وار.

فردوسی .

هرچه خداوند سلطان بفرماید بنده وار پیش رویم . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 452).
دعاگوی این دولتم بنده وار
خدایا تو این سایه پاینده دار.

سعدی .

رضا ده به فرمان حق بنده وار
که چون او نبیند خداوندگار.

سعدی .

بنده وارت بسلام آیم و خدمت بکنم
ور قبولم نکنی میرسدت کبر و منی .

سعدی .