بند انداختن
لغتنامه دهخدا
بند انداختن . [ ب َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) کندن موی چهره ٔ زنان بوسیله ٔ بند (نخ ). پیرایش موهای زاید صورت و ابرو. با بند کندن موی صورت و پای زنان . (فرهنگ فارسی معین ). برکندن موی روی زن بوسیله ٔ رشته ای بطرز خاص . برکندن موی رخسار و ابروی و پای بطرز خاص .
