بنشاستن

بنشاستن . [ ب ِ ت َ ] (مص ) نشستن . (از برهان ) (از آنندراج ). نشسته شدن . (ناظم الاطباء) :
فاختگان همبر بنشاستند
نای زنان بر سر شاخ چنار.

منوچهری .

|| نشانیدن . (ناظم الاطباء) :
ور بشایستی که دینی گستریدی هر خسی
کردگار این جهان پیغمبری ننشاستی .

ناصرخسرو.