بنوالفلاةلغتنامه دهخدابنوالفلاة. [ ب َ نُل ْ ف َ ] (ع اِ مرکب ) صاحبان هدایت و جرأت کنندگان به اسفار را گویند. گویا از کثرت عبور و مرور از فلات ها نازل به منزله ٔ فرزندان ایشان شده اند. (المرصع).
