بنوره
لغت‌نامه دهخدا
بنوره . [ ب َ ن َ / نُو / رِ ](اِ مرکب ) بنلاد است که بنیاد و بنای عمارت و دیوار باشد. (برهان ) (آنندراج ). بنیاد و بنای عمارت و دیوار. (ناظم الاطباء): اس . بنیاد. (زمخشری ) :
تو صدر آن سرا از پی که باشد
ز فضلش سقف و از دانش بنوره .
تو صدر آن سرا از پی که باشد
ز فضلش سقف و از دانش بنوره .
بدیع.
