بنگار
لغتنامه دهخدا
بنگار. [ ب ِ / ب ِ ن ِ ] (ص مرکب ) نگاربسته . نقش بسته . منقوش . (فرهنگ فارسی معین ) :
و آن قطره ٔ باران که چکد از بر لاله
گردد طرف لاله ازآن باران بنْگار.
و آن قطره ٔ باران که چکد از بر لاله
گردد طرف لاله ازآن باران بنْگار.
منوچهری .