ترجمه مقاله

بنگ دانه

لغت‌نامه دهخدا

بنگ دانه . [ ب َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) گیاهی است از تیره ٔ بادنجانیان که علفی و دوساله است . و ارتفاعش بین 40 تا 60 سانتی متر است و برگهایش پوشیده از کرک و چسبنده است . گل آذینش گرزن یکسویه و جام گلش نامنظم و زرد روشن است . و در روی آن خطوط ارغوانی رنگ دیده میشود. بوی گلش نامطبوع و متعفن است و گاهی بجای لکه های ارغوانی لکه های سیاه بر روی گل مشاهده میشود. این گیاه دارای ماده ٔ سمی بنام هیوسیامین میباشد که ماده ای است مخدر و مسکن . بنگ . بنج . علف تخم بنگ . گیاه بزرالبنج . سیکران .سکران . بذرالبنج . ازمایلوس . اقطفیت . اسقیراس . اجواین خراسانی . کیرجک . خادعةالرجال . خداعةالرجال . سوکران ارسطور. بنگ سیاه . (فرهنگ فارسی معین ). اقسام آن :
- بنگ دانه ٔ بلوچستانی ؛ گونه ای بنگ دانه که در هند و بلوچستان روید . بنگ بلوچستانی . سکران هندی .
- بنگ دانه ٔ زرد ؛ گونه ای بنگ دانه که گلهایش زردرنگ است . تعداد این گونه بیشتر از سایر انواع است . بنگ زرد. سکران کبیر. سکران اصغر.
- بنگ دانه ٔ سفید ؛ گونه ای بنگ دانه که گلهایش سفیدرنگ است . بنگ . بنج . بنگ سفید. اوسقوامس . بومرجوف . (فرهنگ فارسی معین ).
ترجمه مقاله