بنیامین
لغتنامه دهخدا
بنیامین . [ ب ِ ] (اِخ ) نام پسر یعقوب علیه السلام که برادر حقیقی یوسف علیه السلام بود و ابن یامین غلط است . (آنندراج ) (غیاث ). در عبری بمعنی پسر دست راست ، کوچکترین پسر یعقوب و راحیل جد یکی از قبایل دوازده گانه ٔ بنی اسرائیل . این قبیله در شمال فلسطین سکنی داشتند و مردمانش تیراندازان ماهری بودند. (از دایرة المعارف فارسی ). و رجوع به قاموس کتاب مقدس شود.