بنین
لغت‌نامه دهخدا
بنین . [ ب َ ] (ع ص )خردمند ثابت رأی . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). || (اِ) جمع ابن در حال نصب و جر :
حاسدم گوید چرا خوانند کمتر شعر من
زآن تو خوانند هر کس هم بنات و هم بنین .
نبینی که امت همی گوهر دین
نیابد مگر کز بنین محمد.
کس نیارد یاد از آل مصطفی
در خراسان از بنین و از بنات .
آبستن است کلک تو اندر بنان تو
کز یسر او بنات هنر زاید و بنین .
مضاجع پدرانت غریق باد به رحمت
که چون تو عاقل و هشیار پرورید بنین را.
گر اقتضای زمان دور بازگیرند
بنات دهر نزایند بهتر از تو بنین .
حاسدم گوید چرا خوانند کمتر شعر من
زآن تو خوانند هر کس هم بنات و هم بنین .
منوچهری .
نبینی که امت همی گوهر دین
نیابد مگر کز بنین محمد.
ناصرخسرو.
کس نیارد یاد از آل مصطفی
در خراسان از بنین و از بنات .
ناصرخسرو.
آبستن است کلک تو اندر بنان تو
کز یسر او بنات هنر زاید و بنین .
سوزنی .
مضاجع پدرانت غریق باد به رحمت
که چون تو عاقل و هشیار پرورید بنین را.
سعدی .
گر اقتضای زمان دور بازگیرند
بنات دهر نزایند بهتر از تو بنین .
سعدی .
