بنی دلف

بنی دلف . [ ب َ دُ ل َ ] (اِخ ) بمعنی پسران دلف . خاندانی است که در قرن سوم هَ .ق . بر کردستان حکومت داشتند (از 210 تا حدود 285 هَ . ق .). مؤسس این سلسله ابودلف عجلی است که در حدود سال 210 هَ . ق . به حکومت همدان منصوب گردید. پس از وی حکومت به ارث در خاندانش باقی ماند و این سلسله با همان شرایطی که طاهریان در مشرق ایران حکومت میراندند تا حدود سال 285 هَ . ق . بر کردستان و گاه تا حدود اصفهان و نهاوند نفوذ داشتند و با اطاعت از بنی عباس در آن نواحی فرمانروایی میکردند. (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به طبقات السلاطین ص 113 و 114 شود.