بهارآرالغتنامه دهخدابهارآرا. [ ب َ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) بهارآرای . آرایش دهنده ٔ فصل بهار. آنکه بهار را آراید. || کنایه از باران بهاری . (آنندراج ). باران بهاری . (ناظم الاطباء). || گل و شکوفه و امثال آن . (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
