بهار دادن

بهار دادن . [ ب َ دَ ] (مص مرکب ) در فصل بهار با اتباع و حشم در جایی اقامت گزیدن . (فرهنگ فارسی معین ). || سبزه خورانیدن ستور را. فصل بهار در نزهتگاهی ماندن و ستور را بچرا داشتن . (یادداشت بخط مؤلف ): در سنه ٔ عشرو خمسمائه ٔ (510 هَ . ق .)... سنجربن ملکشاه ... بدشت تروق بهار داد و ماه آنجا مقام کرد. (چهارمقاله ).