بهباهلغتنامه دهخدابهباه . [ ب َ ] (ع ص ) بمعنی بخباخ که شتر بانگ کننده ٔ از مستی باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).