بهره یاب

بهره یاب . [ ب َ رَ / رِ ] (نف مرکب ) کامیاب و متمتع و بهره مند. (ناظم الاطباء). بهره مند. کامیاب . (فرهنگ فارسی معین ). || آنکه سود و فایده می برد. (ناظم الاطباء). کسی که سود می برد. (فرهنگ فارسی معین ). || بهره دار و شریک . (ناظم الاطباء). شریک . سهیم . (فرهنگ فارسی معین ).