بهزاد
لغت‌نامه دهخدا
بهزاد. [ ب ِ ] (اِخ ) نام اسب گشتاسب . (ولف ) :
بدادش بدو شاه بهزاد را
سیه جوشن و خودپولاد را
پسر شاه کشته میان را ببست
سیه رنگ بهزاد را برنشست .
بدادش بدو شاه بهزاد را
سیه جوشن و خودپولاد را
پسر شاه کشته میان را ببست
سیه رنگ بهزاد را برنشست .
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 6 ص 1535).
