بهزادلغتنامه دهخدابهزاد. [ ب ِ ] (اِخ ) نام یکی از نجبای ایران در زمان قباد پیروز. (ولف ):گوا کرد ازمهر و خراد رافراهین و نیدوی و بهزاد را.فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج 1 ص 316).
