بهشتی سرشت

بهشتی سرشت . [ ب ِ هَِ س ِ رِ ] (ص مرکب ) آنکه خوی و طبعش مانند بهشت باشد. (ناظم الاطباء). خوش طینت . پاک سرشت :
نگاری نخواهی بهشتی سرشت
که با روی او باشی اندر بهشت .

اسدی .

بشادی در آن کشور چون بهشت
برآسود با آن بهشتی سرشت .

نظامی .