بهشتی صفت
لغتنامه دهخدا
بهشتی صفت . [ ب ِ هَِ ص ِ ف َ ] (ص مرکب ) چون بهشتی . بهشتی مانند. خوب :
بهشتی صفت هرچه درخواستند
بر آن مائده خوان برآراستند.
دهی چون بهشتی برافروخته
بهشتی صفت حله بردوخته .
بهشتی صفت هرچه درخواستند
بر آن مائده خوان برآراستند.
نظامی .
دهی چون بهشتی برافروخته
بهشتی صفت حله بردوخته .
نظامی .