بهشت وار

بهشت وار. [ ب ِ هَِ ] (ص مرکب ) بهشت گونه . بهشت آسا :
بستان بهشت وار شد و لاله
رخشان بسان عارض حورا شد.

ناصرخسرو (دیوان چ تهران ص 129).

اردیبهشت ماه بسر بر بیک صبوح
کاردیبهشت کرد جهان را بهشت وار.

سوزنی .