بهشت وار
لغتنامه دهخدا
بهشت وار. [ ب ِ هَِ ] (ص مرکب ) بهشت گونه . بهشت آسا :
بستان بهشت وار شد و لاله
رخشان بسان عارض حورا شد.
اردیبهشت ماه بسر بر بیک صبوح
کاردیبهشت کرد جهان را بهشت وار.
بستان بهشت وار شد و لاله
رخشان بسان عارض حورا شد.
ناصرخسرو (دیوان چ تهران ص 129).
اردیبهشت ماه بسر بر بیک صبوح
کاردیبهشت کرد جهان را بهشت وار.
سوزنی .