بهظ

بهظ. [ ب َ ] (ع مص ) گران و دشوار شدن کسی را کاری . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || گران بار کردن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گران کردن بار مردم . (تاج المصادر بیهقی ) (ناظم الاطباء). || گرانبار کردن و در مشقت انداختن راحله را. || گرفتن زنخ و ریش کسی را. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).