بهیتة

بهیتة. [ ب َ ت َ ] (ع اِ) دروغ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || دروغی که به حیرت اندازد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بهتان . (مهذب الاسماء). یقال : یاللبهیتة (بکسر لام ) و این استغاثه است . (منتهی الارب ) (از متن اللغة) (ناظم الاطباء). و در مورد باطلی است که دروغ و نادرستی آن انسان را به تحیر اندازد. (از متن اللغة).