بواحلغتنامه دهخدابواح . [ ب َ ] (ع ص ) ظاهر و آشکار. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). ظاهر وآشکار. یقول : امرهم بمعصیة بواحاً. (ناظم الاطباء). یقال : فعله بواحاً؛ ای جهاراً. (از اقرب الموارد).