بوالحزن

بوالحزن . [ بُل ْ ح َ زَ ] (از ع ، ص مرکب ) مأخوذ از تازی . محزون و اندوهگین و ملول . (ناظم الاطباء) :
اندک اندک نور را بر نار زن
تا شود نار تو نور ای بوالحزن .

مولوی .