بوالگنجکلغتنامه دهخدابوالگنجک . [ بُل ْ گ ِ ج َ ] (ص ، اِ) هر چیز که آن عجیب و غریب و طرفه باشد و دیدنش خنده آورد. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به بوالکنجک و بلکنجک شود. || طناز و عشوه گر. (ناظم الاطباء).
